Terug naar het zuiden en ‘bochtje-om’ rond de fraaie baai Kappelshamns-viken komen we bij de molen (12)van Krokungs-Storungs (Storugns?). Ogenschijnlijk fungeert de molen als (verlaten?) weekendverblijf. De puntkap is zeker niet origineel. Op het erf vinden we een maalsteen, dat vaak het ergste doet vermoeden bij zo’n molen: hoogstwaarschijnlijk uitgesloopt… Als het erf niet met bomen beplant zou zijn (hetgeen vroeger zeker het geval zal zijn geweest) had men hier een schitterend uitzicht (en windvang!) van noord naar zuid, over west, over de baai.
Voor de volgende twee molens moeten we een flink eind omrijden; het is niet anders. Eerst verder zuidwaarts waar we al vanaf grote afstand de molen van Norrby (13) zien. De ronde stenen grondzeiler heeft nog zijn originele kap maar de bovenas ontbreekt. Even boven het maaiveld bevinden zich in de romp de bekende houten ankerpunten om de roeketting aan te bevestigen. Hiertoe zijn er straalsgewijs diverse houten stammen in de molenromp ingemetseld; met de kopse kant naar buiten zogezegd. We zouden dit nog vaker aantreffen.
Inwendig is de molen ingericht als een eenvoudige vergaderzaal (?!). De eerste zolder is zodanig dichtgetimmerd dat we helaas geen enkele mogelijkheid zien om naar boven te komen.
Twee poortstukken tegen de balken van de eerste zolder. Eerste gedachte: deze molen moet een spoorwiel hebben (gehad) want dit wijst om twee excentrisch geplaatste koppel stenen. Tweede gedachte: maar dan zou je toch restanten van een pasbalkconstructie moeten zien en geen poortstukken? We zijn er nog niet uit…
Vervolgens nog verder naar het zuid-oosten naar de uithoek St.Olofsholm. Hier lopen alle wegen dood in zee (min of meer) Om het einde van de weg nemen we een voetpad naar boven naar de zeer fraai gelegen molen (14) van dit gehucht. In tegenstelling tot de ‘recht-toe-rechtaan-kappen’ die we tot dusver hebben gezien is deze kap voorzien van wolfseinden. Ook de staartconstructie met een soort van spruit wijkt iets af. Overigens beschrijven Jan A:son en Anders Salomonsson wel 8 verschillende kaptypen in hun boek “Väder- och vattenkvarnar på Goltand” (Barry Press Vorlag, Visby 1977). Het is een boek dat ik overigens pas aanstaande dinsdag voor het eerst onder ogen zou zien en pas drie dagen later in Visby zou kopen…
Binnen weer de bekende open haard (van twee) en de merkwaardige verticale houten stijlen in de muur met de vele gaten waar we de betekenis (nog) niet van weten. Een infopaneel meldt restauratiewerkzaamheden aan de molen enige jaren geleden.
Blik op de omgeving van de molen. Doordat het gehucht op een landtong ligt, heeft de molen aan drie zijden een bijzonder goede windvang over de zee (maar draaien? Ho maar!).