We zijn nog maar net vertrokken richting een overnachtingsplaats aan de westkust als we links op enige afstand een zwaar vervallen standerdmolen zien (147). We denken te maken te hebben met een ‘toevalstreffer’ maar even later ontdek ik dat deze molen wel degelijk als ‘molentekentje’ op de kaart staat als meest westelijke van dit molenrijke gehucht. We besluiten tot een fotostop met telelens (ja, wéér…).
Na de nodige kilometers richting het noordwesten zien we bij het gehucht Kälder (zeg maar : één grote boerderij) een fraai gerestaureerde standerdmolen (148). De staartbalk is afgebroken, maar verder verkeert de molen (ook inwendig) in goede staat. Opvallend is de onderbouw: nu eens niet een hoop stenen (al dan niet degelijk geconstrueerd, gestuct etc.) maar een fraaie houten constructie, zoals we ze de komende dagen vaker zouden tegen komen in westelijk Gotland. We zijn ook nog binnen geweest, maar verder niets bijzonders over te melden….
Via niet al te beste wegen belandden we in het gehucht Petes-Rodarve, vlakbij de westkust; feitelijk nauwelijks meer dan één boerderij. Volgens de kaart van Tommy Masters zou hier een molen moeten staan. ‘’Aha, a sign of Tommy Masters”, roept de IC, en inderdaad, als je goed kijkt…. Wederom een fotostop met telelens? Ja, voor vandaag wel. Dat wil zeggen: morgen gaan we deze molen uitgebreid inspecteren. Nu wordt het tijd om een overnachtingsplaats te zoeken.
Jawel, dag 5 van de Grote IC-Tour zit er op: hoogste tijd om een overnachtingsplaats te gaan zoeken. We rijden vanaf Petes-Rodarve in zuidwestelijke richting en (na wat omzwervingen) gaan we op slechts enkele tientallen meters van de kust naar rechts. Na amper honderd meter moet ik een hek openen (zal wel niet helemaal legaal zijn, maar vooruit) en nadat de molenbus er doorheen is gereden komen we in een soort duingebied waar alleen geiten wonen en leven. Na enkele honderden meters hebben we wederom een fantastische overnachtingsplaats bereikt: een soort duingebied (niet helemaal volgens het Hollandse model, want het land ligt hier ruimschoots boven zeeniveau) vlakbij een bunker en – hoewel we enigszins in een kuil staan – ongeveer op het hoogste punt in de verre omgeving: met aan drie kanten zee en ook aan de andere zijde een schitterend vergezicht. De IC kookt weer een lekkere maaltijd (ja heerlijk: ketchup erbij!), ik kweet mij aan mijn taak als documentarist van deze Grote IC-Tour, kratje bier in zee en even later zijn we wederom getuige van een schitterende zonsondergang.
Minpuntje: het is hier zó donker dat ik na een wandelingetje richting de kustlijn de molenbus en daarmee de IC niet meer terug kan vinden… Na een paar minuten lichte paniek vind ik ze gelukkig weer terug. De IC ligt al weer te slapen als ik – die wederom de slaap weer niet kan vatten – nog maar wat drankjes nuttig en geniet van het schitterende uitzicht met (op enige afstand) de nodige windturbines in het zuiden. En wéér zijn daar rond middernacht boven de zee die vreemde onweerswolken mét bliksemschichten maar zonder gedonder… Zou het weer morgen dan toch écht omslaan?…