Terwijl de donkerte onheilspellend opdoemt in het westen (terwijl de wind merkwaardig genoeg oostelijk is) rijden we over een soort bergrug naar datzelfde westen. Na amper twee kilometer is daar de standerdmolen van het gehucht Halsarve (87). Ook dit molentje is best netjes gerestaureerd en zouden we – als het aan ons lag – best wel ‘’aan de praat’’ kunnen krijgen. Er ligt zowaar een gastenboek hetgeen we uiteraard tekenen en daarnaast laten we nog wat info over onze eigen molens achter.
“Gastenboek” noteer ik om deze molen te onderscheiden van al die andere standerdmolens op Gotland. Het is een flauwe grap, maar toch maken we hem: deze standerdmolens stonden aan de basis van IKEA; ze zijn allemaal hetzelfde, onderdelen met bevestigingsmiddelen ophalen en zelf in elkaar zetten a.u.b!
“Saaremaa-syndroom”
Onzin natuurlijk, maar toch… Zo’n 10 jaar geleden bekeek ik bij Tommy Masters dia’s van een zeer uitgebreide molentour door de Baltische staten; het waren er eerder duizenden dan honderden. Na zeer veel molendia’s Litouwen, Letland en Estland te hebben bekeken, kwamen er nog enkele honderden achteraan van standerdmolens op het Estse eiland Saaremaa. En – eerlijk is eerlijk – ook die standerdmolentjes lijken heel veel op elkaar. Op een bepaald moment ontstond er echt iets van – terwijl we toch die-hard molenliefhebbers zijn – ja, nu weten we het wel, meer van hetzelfde, gáááp… Het kan dus de beste overkomen en we noemen het ‘het Saaremaa-syndroom’. Ook tijdens deze Grote IC-tour begint dit syndroom te kop op te steken en wel…nú…