We vervolgens de doorgaande weg naar het zuiden en krijgen zomaar twee ‘bonusmolens’. Eerst ziet de IC rechts van de weg, bij het gehucht Bottarve, een opvallend gebouw dat volgens hem een rosmolen is. Het als ‘knuffelhut’ vermomde gebouw blijkt inderdaad een voormalige rosmolen (98), maar binnen blijkt hij helemaal leeg (aldus de IC die wél de moeite neemt om het gebouw te inspecteren).
Goed een kilometer verder zien we bij het gehucht Sigfride een kleine ronde stenen grondzeiler (99) van het Gotland-type aan de linkerkant. Hij lijkt midden in een maisveld te staan, dus houden we het maar bij een fotostop (met telelens). Op pag. 137 van het boek worden er enkele woorden aan deze molen gewijd. Hij ligt inderdaad midden in een akkerland waardoor je er bezwaarlijk bij kunt komen. Inwendig is de molen nog compleet: een foto toont bovenas en bovenwiel en het staakijzer met steenschijf, alles zo te zien in goede staat.
‘korsvirke’
In de tekst wordt gesproken over een houtconstructie van het type ‘korsvirke’. Dat laatste woord maar eens gegoogeld. Het blijkt letterlijk vertaald ‘kruiswerk’ te betekenen en slaat op de houten constructie die bij sommige ronde stenen rompen op Gotland van grote constructieve betekenis is. We zagen dit reeds bij de eerst bezochte molens afgelopen zaterdag.
Een goede kilometer verder slaan we rechtsaf naar het gehucht Bilds: een klein groepje huizen aan een doodlopende weg. Achter die huizen staat een kleine achtkante stenen grondzeiler van het Bornholm-type (100). Uitwendig ziet hij er keurig uit; het wiekenkruis ontbreekt.
Een maalsteen naast de molen. De grote vraag is en blijft: hoe heeft zo’n vreemd scherpsel nou ooit goed kunnen functioneren?! Was dit een universeel scherpsel voor zowel links- als rechtsdraaiende stenen? We weten het antwoord niet en zouden het ook niet te weten komen (althans: zeker niet tijdens deze tour)
Wat we al vermoedden: de molen is uitgesloopt en ingericht als vakantiewoning. Twee staakijzers staan (op hun kop) nog compleet met steenschijven in de molen: absoluut bewijs dat deze molen een spoorwiel moet hebben gehad!
‘Snapshot’ in de aardedonkere kap. Onder is de oude bovenas te zien, daarboven een nieuwe kapconstructie.
In het boek wordt de molen kort beschreven op pagina 135. De molen wordt genoemd op een kaart uit 1888. Het is vooral de bijgaande foto die interessant is: op de romp staat een soort noodkap, maar aan de achterzijde zijn nog wel restanten van het wiekenkruis te zien.
Terug op de hoofdweg hoeven we maar enkele honderden meters verder naar het zuiden te rijden voor de volgende molen (101). Bij het gehucht Storms staat direct rechts van de weg een gerestaureerde molen van het Gotlandse type. De IC is nog naar de molen toegelopen: hij zit op slot en aangezien de maalstenen buiten liggen hebben we een sterk vermoeden dat de molen inwendig is uitgesloopt. Ik houd het op een fotostop….