Terug westwaarts richting de hoofdweg. We zagen hem zojuist al van enige afstand staan, maar tussen de bebouwing van het gehucht Ansarve is hij moeilijk vindbaar, een zwaar vervallen ruïneuze ronde stenen grondzeiler (170). De kap is vrijwel volledig verdwenen, wel is de bovenas met bovenwiel nog aanwezig.
We nemen nog een kijkje in de gescheurde romp en zien één koppel stenen dat rechtstreeks door het bovenwiel wordt aangedreven. Het gaandewerk is nog compleet, maar wat een op instorten staande zooi is het hier!
Even noordelijker staat een forse vervallen ronde stenen grondzeiler van het Gotland-type in het gehucht St. Solbjärge (170); wij beperken ons tot een fotostop.
In dit gehucht zou nog een tweede molen (170A) staan (Tommy Masters tekentje) maar deze vinden we niet. We kunnen echter niet uitsluiten dat deze nog bestaat (of dat er nog ‘’iets’’ van staat).
Even noordelijker maken we rechtsomkeert en rijden via weg nr. 140 weer terug in zuidelijke richting. In het gehucht Däpps zien we een standerdmolen (172). De IC ziet daar vlakbij echter ook een achtkantje. Als we bij de standerdmolen zijn en de omgeving goed hebben geobserveerd, blijkt er echter helemaal geen achtkantje te staan!
Dit is inmiddels de vijfde dag waarop we eigenlijk non-stop molens kijken en dat begint zijn mentale tol te eisen. Zo kan het voorkomen dat we zó gefocust zijn dat we molens zien die er helemaal niet zijn, de zogenaamde Fata Molinogama’s! De IC overkomt het nu, maar het kan mij evengoed overkomen. Nog anderhalve dag volhouden, want vrijdag hebben we – min of meer – een rustdag….
Goed, de standerdmolen van Däpps dus. Uitwendig valt er niet veel over deze licht vervallen molen te melden. Wel opvallend is de met metalen stroppen, strippen en draadeinden versterkte askop. Het lijkt wel alsof de as doorboord is (gat is het midden van de askop) maar nu draven we ongetwijfeld te ver door…
In de nog redelijk goed waterdichte kast liggen de windborden opgeslagen. Verder valt op dat een steenlijst ooit versterkt is met een tweede steenlijst er boven op (kwam zeker in België en Frans-Vlaanderen ook wel voor).