Even westelijker ligt het dorpje Hablingbo. Dit is de plaatst waar oorspronkelijk de merkwaardige ‘blokbouw-molen’ heeft gestaan die tegenwoordig in het Bungeet Museum staat (nr.45). Ook nu staan er nog drie molens, standerdmolens.
Aan de noordzijde staat een vervallen standerdmolen (156). Het wiekenkruis (of wat er nog van over is) is zodanig getordeerd dat we bijna denken met een anti-clockwisemolen van doen te hebben. Dat blijkt echter niet zo (zoals te verwachten viel). Ook hier weer de houten voet, zoals in deze omgeving gebruikelijk. De vervallen kast staat opgeschoord ook de wiekenkruis-zijde.
In de kast liggen de windborden nog opgeslagen. Over het algemeen verkeert de molen inwendig nog niet in reddeloze staat, al is deze alles behalve wind- en waterdicht. Nu conserveren zou de molen kunnen redden.
Aan de andere kant van het dorp staat nog een standerdmolen (157). Deze verkeert in goede staat, maar heeft slechts één roede. Moeten we het graan plat trappen om de molen van binnen te bekijken? Ik ben nog voorzichtig door het graan naar de molen gelopen, maar als blijkt dat hij op slot zit, houden we het bij een fotostop.
Als we even verderop naar rechts afslaan richting de volgende molen, blijkt er een jong veulentje uit de wei te zijn ontsnapt. Dierenvrienden als we zijn, lossen we dit probleem wel even op. De IC maakt het schrikdraad los (zorgt er ondertussen voor dat er niet meer paarden ontsnappen) en het veulentje wordt met zachte hand terug in de wei gedirigeerd. Tot zover dit intermezzo; snel terug naar de molens.
Even ten zuiden van Hablingbo, bij het gehucht Bertels, staat midden in het land een vervallen en verlaten standerdmolen (158). Tsja, wat hier over te melden? Wiekenkruis ontbreekt, alles behalve wind- en waterdicht, maar bovenwiel en steenschijf verkeren nog best in goede staat (zeiltje?). Volgende!
Die staat vlakbij de doorgaande weg nr. 140 bij het gehucht Siglajvs (159): een in redelijk goede staat verkerende standerdmolen, midden in een graanveld. Moeten we hier door heen banjeren terwijl al het passerende verkeer ons ziet? Het antwoord luidt: nee. Fotostop.
Op de achtergrond trouwens de kerktoren van Silte. Hier, bij het gehucht St. Hallvards, zou de volgende molen moeten staan (160A); meer bepaald op basis van een Tommy Masters tekentje. Het landschap is hier open, maar we zien niets dat op een molen lijkt. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid noteer ik dat deze molen tocht écht verdwenen is.
Via een lange rechte weg langs het Storkanalen rijden we oostwaarts naar het ons inmiddels zeer bekende Hemse. Ik ben helemaal verbaasd als de IC voorstelt om hier te gaan lunchen. Lunchen? Ja, echt ergens naar binnen gaan en dan eten bestellen! Wat een decadentie voor een Grote IC-Tour! Ik sla echter niet af, sterker, even later zitten we in een pizzeria en ik trakteer. Pauze.